Warszawa Lipiec 2007 R Informacja O Nowej Ustawie O

warszawa, lipiec 2007 r. informacja o nowej ustawie o państwowej inspekcji pracy w dniu 1 lipca 2007 r. weszła w życie ustawa z

Warszawa, lipiec 2007 r.
Informacja
o nowej ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy
W dniu 1 lipca 2007 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 kwietnia 2007
r.
o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz. U. Nr 89, poz. 589), która m.in.
znowelizowała niektóre ustawy związane z wykonywaniem zadań przez
Policję.
Do podstawowych zadań Państwowej Inspekcji Pracy należą zagadnienia
wymienione enumeratywnie w art. 10 ustawy, w tym przede wszystkim:
*
nadzór i kontrola przestrzegania przepisów prawa pracy, w
szczególności przepisów
i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów dotyczących
stosunku pracy, wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń
wynikających ze stosunku pracy, czasu pracy, urlopów, uprawnień
pracowników związanych z rodzicielstwem, zatrudniania młodocianych
i osób niepełnosprawnych (ust. 1 pkt 1),
*
kontrola legalności zatrudnienia, innej pracy zarobkowej,
wykonywania działalności, również cudzoziemców (ust. 1 pkt. 3 i
4),
*
nadzór i kontrola zapewnienia bezpiecznych i higienicznych
warunków pracy osobom fizycznym wykonującym pracę na innej
podstawie niż stosunek pracy (ust. 2 pkt 1),
*
ściganie wykroczeń przeciwko prawom pracownika określonych w
Kodeksie pracy (art. 281, 282, 283 otrzymały nowe brzmienie),
wykroczeń, o których mowa w art. 119-123 ustawy z dnia 20 kwietnia
2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U.
Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.), a także innych wykroczeń, gdy
ustawy tak stanowią oraz udział w postępowaniu w tych sprawach w
charakterze oskarżyciela publicznego (ust. 1 pkt 15).
Dla funkcjonowania Policji niezwykle istotny jest ustawowy obowiązek
ścigania wykroczeń i występowania w charakterze oskarżyciela
publicznego przez Państwową Inspekcję Pracy. Oznacza on bowiem, że
wszystkie zawiadomienia o popełnieniu wykroczeń, o których mowa w art.
10 ust. 1 pkt 15 powinny być zgodnie z właściwością rzeczową składane
do PIP, a jeśli zostały złożone w Policji – przekazywane temu organowi
w celu skierowania wniosku o ukaranie do sądu (również przeprowadzenia
czynności wyjaśniających). W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. –
Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz.
1148, z późn. zm.) m.in. określono w art. 17 § 2, że oskarżycielem
publicznym jest w sprawach o te wykroczenia inspektor pracy (art. 101
ustawy o PIP).
Ustawa z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy
znowelizowała również ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny
(Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.) oraz Kodeks postępowania karnego
(Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.). W art. 46 ust. 1 k.k.
rozszerzono zakres orzeczenia środka karnego – obowiązku naprawienia
szkody również na przestępstwo przeciwko prawom osób wykonujących
pracę zarobkową.
W kodeksie karnym spenalizowano również zachowania dotychczas
niekaralne określone w art. 218 § 3 (niewykonanie przez osobę
zobowiązaną orzeczeniem sądu obowiązku wypłaty wynagrodzenia za pracę
lub innego świadczenia ze stosunku pracy) oraz 225 § 3 (udaremnianie
lub utrudnianie wykonania czynności służbowych przez osobę uprawnioną
do kontroli, o której mowa w rozdziale 1e ustawy z dnia 24 lipca 1999
r. o Służbie Celnej, lub osobę przybraną do jej pomocy).
W kodeksie postępowania karnego natomiast dodano § 3a w art. 49, z
którego wynika, że organy Państwowej Inspekcji Pracy mogą wykonywać
prawa pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa przeciwko prawom osób
wykonujących pracę zarobkową, o których mowa w art. 218 – 221 oraz w
art. 225 § 2 k.k., jeżeli w zakresie swojego działania ujawniły
przestępstwo lub wystąpiły o wszczęcie postępowania. Zmiany te
skutkować będą zwiększeniem obowiązków procesowych Policji w obszarze
postępowania karnego
(w tym związane z prowadzeniem postępowania przygotowawczego w
kontekście zwiększenia nie tylko liczby postępowań, ale także liczby
stron postępowania
i zagwarantowania realizacji ich praw).