Załącznik Nr 5 Do Uchwały Nr 164/XXIX/2013 Rady Gminy

załącznik nr 5 do uchwały nr 164/xxix/2013 rady gminy nowe miasto z dnia 23 czerwca 2013 r. herb gminy nowe miasto prezentac

Załącznik nr 5
do uchwały Nr 164/XXIX/2013
Rady Gminy Nowe Miasto
z dnia 23 czerwca 2013 r.
Herb Gminy Nowe Miasto
PREZENTACJA GMINY
Gmina Nowe Miasto zajmuje obszar 118,35 km2, użytki rolne: 65%, użytki
leśne: 26%. Według danych na 30 czerwca 2010 roku gminę zamieszkiwało
4716 mieszkańców.
Miejscowości gminy to: Adamowo, Aleksandria, Anielin, Belin, Czarnoty,
Gawłowo, Gawłówek, Gościmin Wielki, Grabie, Gucin, Henrykowo,
Janopole, Jurzyn, Jurzynek, Kadłubówka, Karolinowo, Kubice, Latonice,
Miszewo B, Miszewo Wielkie, Modzele-Bartłomieje, Nowe Miasto, Nowe
Miasto-Folwark, Nowosiółki, Popielżyn Dolny, Przepitki, Rostki,
Salomonka, Szczawin, Tomaszewo, Władysławowo, Wólka Szczawińska,
Zakobiel, Zasonie, Zawady B, Zawady Stare, Żołędowo.
HISTORIA
Nowe Miasto jest jedną z najstarszych mazowieckich miejscowości,
chlubiącą się wczesnośredniowiecznymi tradycjami grodowo-miejskimi.
Od średniowiecza było siedzibą parafii, było też pośród wszystkich
miejscowości gminy miejscowością najludniejszą.
Na początku nazywało się ono Nowe Sioło, następnie Nowemiasto i
ostatecznie Nowe Miasto. Położone jest na prawym brzegu rzeki Sony,
dopływie Wkry. Dogodne położenie geograficzne osady na skrzyżowaniu
ważnych dróg handlowych (tędy bowiem przechodziły szlaki handlowe z
Rusi, Litwy, Wołynia i Małopolski do Prus i na Pomorze) spowodowało,
że władcy Mazowsza zbudowali tu we wczesnym średniowieczu gród
obronny, usytuowany na sztucznie usypanym wzniesieniu wśród moczarów
nad rzeką Soną. Gród ten, poza normalnymi funkcjami administracyjnymi,
miał także za zadanie chronić bezpieczeństwa mieszkańców i szlaku
komunikacyjnego prowadzącego do Płocka – stolicy Księstwa.
Usytuowanie miasta na pograniczu prusko-jaćwiesko-litewskim
powodowało, że było one narażone na liczne napady Prusów, Litwinów,
Krzyżaków i innych.
W 1368 roku Litwini pod wodzą księcia Kiejstuta napadli na północne
Mazowsze, rabując i paląc. W tym czasie został spalony gród w Nowym
Mieście, jak również zamki w Pułtusku, Płońsku, Czerwińsku i
Wyszogrodzie. Wedle legendy po grodzie pozostała jedynie drewniana
figura św. Jana Chrzciciela na brzegu rzeki Sony.
Odbudowywana miejscowość otrzymała dokument lokacyjny w 1388 roku od
księcia mazowieckiego Janusza I, a w 1420 r. prawa miejskie i herb,
który spotykamy w dokumentach z następnych wieków. Przywileje te
zostały następnie potwierdzone w 1450 roku przez księcia Bolesława IV.
Parafię w Nowym Mieście p.w. Św. Trójcy (później – i do dziś – p.w.
Św. Anny) fundował w 1388 r. książę Janusz I, a biskup Ścibor ją
erygował z kościołem pod wezwaniem Matki Bożej i Wszystkich Świętych.
Obecny murowany z cegły, późnogotycki kościół, wzniesiony został około
1471 r. prawdopodobnie z fundacji księżnej mazowieckiej Barbary.
W latach 1480-1482, z fundacji tejże księżnej, wybudowano kaplicę pod
wezwaniem Świętego Ducha, św. Barbary i św. Leonarda oraz szpital.
W średniowiecznym podziale administracyjnym Mazowsza, Nowe Miasto
figuruje jako stolica powiatu sądowego w ziemi zakroczymskiej. Funkcję
tę pełniło ono aż do zaborów. Już w XIV wieku odbywały się tu roki
ziemskie, co świadczy o wysokiej randze administracyjnej tej
miejscowości. Kolejne potwierdzenie praw miejskich miało miejsce w
1621 roku.
Miasto było kilkakrotnie niszczone przez wielkie pożary.
Najgroźniejsze z nich miały miejsce w latach 1548, 1615, 1904. Od 1564
roku miasto było siedzibą starosty.
Z lustracji miasta w 1565 roku wynika, że były tu 274 domy, czynnych
było 20 gorzelni, zaś piwo ważyło 13 piwowarów. Na słynnych
nowomiejskich jarmarkach, na które przyjeżdżali kupcy z bardzo
odległych miejscowości, m.in. z Nowogrodu, Kijowa i Lwowa – handlowano
głównie końmi i bydłem. Wspaniały rozwój miasta w XVII wieku oparty
był głównie na istniejącym przemyśle włókienniczym i produkcji piwa
eksportowanego do Prus. W czasie potopu szwedzkiego został całkowicie
zniszczony książęcy dwór obronny, który funkcjonował jeszcze w 1645
roku. Obecnie pozostał po nim kopiec ziemny w południowo-wschodniej
części osady. Obecnie kościół gotycki, który jest tu jedynym
zabytkiem, ulegał wielu przebudowom. Kaplicę południową odbudowano w
XVI wieku. Korpus kościoła został zniszczony w 1655 roku, następnie
odnowiony. W czasie odnowy dokonano wielu zmian detali
architektonicznych budowli, m.in. szczytów nawy, sklepień kaplicy,
zakrystii i skarbca. W okresie następnych remontów przeprowadzonych w
latach 1888-1898 zmieniono wykroje okien i polichromię. Podobnych
zmian dokonano w latach 1907 i 1916. Obecnie kościół jest całkowicie
odrestaurowany.
Nowe Miasto utraciło prawa miejskie w 1869 roku. Była to forma zemsty
władz carskich za masowy udział mieszkańców miasta i okolic w zrywie
niepodległościowym 1863 roku.
W 1939 roku liczba mieszkańców osiągnęła 3000 osób. W czasie okupacji
Niemcy urządzili tu duże getto dla ludności żydowskiej.
Miejscowość została wyzwolona 17 stycznia 1945 roku.
Obecnie Nowe Miasto jest siedzibą władz gminy, siedzibą parafii,
miejscowością o największej liczbie mieszkańców, tu lokalizują się
placówki oświatowe, kulturalne, działalność usługowa i gospodarcza.
Istnieją zatem przesłanki, aby historia tej miejscowości stała się
podstawą do opracowania herbu współczesnej gminy. Gmina Nowe Miasto
jest gminą wiejską. W skład gminy wchodzi 37 miejscowości, które
tworzą 33 sołectwa. Obecnie Gminę zamieszkuje 4 696 mieszkańców.
UZASADNIENIE HERBU
Herb Nowego Miasta zachowany na pieczęciach miejskich w dokumentach
1536, 1562 i 1571 r. przedstawiał na tarczy postać stojącego św. Jana
Chrzciciela trzymającego w lewej ręce Baranka Bożego w kole.
Prof. Marian Gumowski pisze, że herb jest skutkiem patrona parafii
Nowe Miasto. Jest to jednak informacja mylna, parafia Nowe Miasto
nigdy za patrona św. Jana Chrzciciela nie miała. Jedynym śladem do
tego świętego wiodącym jest wspomniana wcześniej informacja, że po
pierwotnym wczesnośredniowiecznym grodzie, zniszczonym przez Litwinów,
pozostała jedynie figura tego świętego. Legenda ta jest w tekście ks.
kan. Józefa Kardynała, wieloletniego restauratora parafialnego
kościoła. W tej samej publikacji jest opis dzwonu kościelnego
ufundowanego przez mieszkańców w połowie wieku XV i nazwanego imieniem
św. Jana Chrzciciela, wówczas jednak już herb funkcjonował.
Prof. Marian Gumowski sugeruje, że barwy herbu to biało odziana postać
św. Jana Chrzciciela na niebieskim tle. Ta sugestia od lat kilkunastu
była przez władze Gminy realizowana i stała się krótką, ale jedyną
tradycją – nie ma ważnych powodów by od niej odchodzić.
Tak więc herb GMINY NOWE MIASTO to: w polu niebieskim postać św. Jana
Chrzciciela barwy naturalnej w szacie białej, z aureolą złotą, który w
ręce lewej trzyma czerwone koło, w którym Baranek Boży biały prawą
przednią nogą trzymający chorągiewkę białą z białym drzewcem
zakończonym krzyżem, prawa zaś na koło z Barankiem wskazuje.
Pieczęcie:
GMINA NOWE MIASTO ma kształt okrągły o średnicy 36 mm z napisem w
otoku GMINA NOWE MIASTO i WÓJT GMINY NOWE MIASTO, wewnętrznie wpisane
godło z herby Gminy.
WÓJT GMINY NOWE MIASTO ma kształt okrągły o średnicy 36 mm z napisem w
otoku WÓJT GMINY NOWE MIASTO, wewnętrznie wpisane godło z herbem
Gminy.
Flaga Gminy Nowe Miasto stanowi prostokątny płat tkaniny o stosunku
boków 5:8 pionowo podzielony na 5 części: białą, czerwoną, niebieską,
czerwoną, białą o stosunkach szerokości: 1:1:4:1:1, na środku części
środkowej niebieskiej postać św. Jana Chrzciciela z herbu.
Skład barw w wersji CMYK:
Niebieski - 100, 30, 0, 0
Cielisty - 0, 20, 30, 0
Czarny - 0, 0, 0, 100
Czerwony - 0, 100, 100, 0
Złoty - 0, 15, 100, 0
ŹRÓDŁA:
Herby miast województwa warszawskiego – Marian Gumowski, 1936-1937
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego
Prawda i legenda o Nowym Mieście – ks.kan.Józef Kardynał
Świat symboliki chrześcijańskiej – Dorothea Forster OSP, I.W.PAX, 1990
Miasta Polskie w tysiącleciu z 1966r. /t. 3, tab.CX/
Encyklopedia Katolicka, T.N. KUL, t.7
Materiały z Urzędu Gminy
Reprodukcje malarstwa