Ceremoniał Żywego Różańca Przedruk Ceremoniału Żywego Różańca Wydanego Z

ceremoniał żywego różańca przedruk ceremoniału żywego różańca wydanego z polecenia prowincjała polskiej prowincji dominikanów, ul. freta 10

Ceremoniał Żywego Różańca
Przedruk Ceremoniału Żywego Różańca wydanego z polecenia Prowincjała
Polskiej Prowincji Dominikanów, ul. Freta 10, Warszawa, z dnia
2.11.1983 r. Reg. Prow. 294/83
Imprimatur
Za zgodą Kurii Diecezjalnej Warszawsko-Praskiej z dnia 17.02.1993 r.
nr 79/K/93
bp Stanisław Kędziora
Wikariusz generalny
ks. Mariusz Wójtowicz
Notariusz
Ceremoniał Żywego Różańca powstał z troski o dobro duchowe Narodu
polskiego i rozwój religijno-moralny obecnych i przyszłych pokoleń.
Ufamy, że Żywy Różaniec, jako wypróbowane narzędzie Opatrzności Bożej
zjednoczenia ludzi z Bogiem i z braćmi oraz środek uświęcania dusz,
pomoże młodemu pokoleniu skutecznie wytrwać w wierze Ojców.
Pragniemy również w ten sposób uczcić stulecie objawień Matki Bożej w
Gietrzwałdzie, podczas których wyraziła Ona życzenie: „Chcę, abyście
codziennie odmawiali Różaniec”.
Duszpasterze, katecheci, misjonarze i wierni świeccy – jako dzieci
Kościoła i Narodu polskiego – niech na serio wypełniają różańcowe
orędzie Matki Bożej z Gietrzwałdu!
o. Szymon Niezgoda, dominikanin,
Promotor Różańca świętego w Polsce
Prymas Polski
Warszawa, dnia 7 września 1977 r.
DEKRET
Przychylając się do prośby Prowincjała Zakonu OO. Dominikanów w
Warszawie, na mocy szczególniejszych upoważnień, udzielonych Nam przez
Stolicę Apostolską, niniejszym zatwierdzamy CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA
według załączonego tekstu; z zachowaniem pozostałych przepisów prawa
kościelnego.
(-) + Stefan Kard. Wyszyński
Prymas Polski
Część I
CEREMONIAŁ ŻYWEGO RÓŻAŃCA
1. ŻYWY RÓŻANIEC oznacza:
a) Życie według Ewangelii, która jest fundamentem i źródłem życia
chrześcijańskiego. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ
zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie oraz ewangeliczne
tajemnice naszego odkupienia. Z tego też powodu Różaniec nazywamy
streszczeniem lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii,
b) Życie wiarą, nadzieją i miłością; należeć bowiem do Żywego Różańca
znaczy – wierzyć w istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia,
ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać Boga, a w Bogu i dla
Boga – ludzi,
c) Oznacza jakby elektrownię duchową, która zasila wiernych mocą Bożą
i pobudza ich do czynu apostolskiego, czyli do praktycznej
działalności apostolskiej, jak praca wśród ubogich, chorych, rodzin
wielodzietnych, rodzin alkoholików, zaniedbanych religijnie i
moralnie, dbałość o dom Boży, o szaty liturgiczne, krzewienie cnót
moralnych, zwłaszcza czynnej miłości bliźniego i sprawiedliwości
społecznej itd.,
d) Żywy Różaniec jest jakby niezdobytą twierdzą obronną, albowiem
broni jednostkę, rodzinę i społeczeństwo przed śmiercią duchową,
mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed indyferentyzmem
religijnym, przed zepsuciem obyczajów, zwłaszcza w życiu małżeńskim i
rodzinnym, przed alkoholizmem itp.,
e) Żywy Różaniec składa się z żywych róż. Każda róża posiada
piętnaście* osób, z których każda odmawia codziennie jeden dziesiątek
Różańca, czyli jedną tajemnicę, połączoną z rozważaniem. W ten sposób
odmawiany jest w róży codziennie cały Różaniec – piętnaście* tajemnic.
Jest to jakby wieniec różany składany u stóp Królowej.
2. PRZYJMOWANIE DO ŻYWEGO RÓŻAŃCA
A. Przyjmowanie do Żywego Różańca dokonuje się w kościele, najlepiej
przy ołtarzu Matki Bożej, po Mszy świętej lub nabożeństwie, zwłaszcza
z okazji takich uroczystości jak miesiąc październik, Pierwsza Komunia
święta, misje parafialne lub rekolekcje. Względy praktyczne
przemawiają za tym, aby w różach małych dzieci zelatorem lub zelatorką
był starszy chłopiec lub starsza dziewczynka.
CEREMONIE przyjęcia do Żywego Różańca są następujące:
Ks. Dyrektor ubrany w komżę, stułę i białą kapę, intonuje przy ołtarzu
hymn do Ducha Świętego: Veni Creator Spiritus (O Stworzycielu Duchu,
przyjdź).
KANDYDACI trzymają w ręku różaniec, kapłan zaś dokonuje poświęcenia
różańców według formuły:
„Na cześć i chwałę Bogarodzicy, Dziewicy Maryi, na pamiątkę tajemnic
życia, śmierci i zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa,
błogosławię + i poświęcam + te różańce, w imię Ojca + i Syna i Ducha
Świętego. Amen”.
Poświęcone różańce kropi wodą święconą.
Następnie przyjmowani powtarzają za kapłanem akt ofiarowania siebie
Matce Bożej:
„Ciebie, Najświętsza Maryjo Panno, Królowo Różańca świętego, biorę
sobie dzisiaj za Patronkę i Opiekunkę. Proszę Cię pokornie, abyś we
wszystkich potrzebach moich – teraz i w godzinę śmierci mojej –
wspierała mnie swoją pomocą. Amen”.
Ceremonię przyjęcia kończy kapłan słowami:
„Zostaliście przyjęci do Żywego Różańca i do udziału w odpustach
różańcowych. Módlcie się wytrwale i żyjcie w miłości, a Bóg pokoju i
łaski niech będzie z wami. Amen”.
B. W każdej parafii należy prowadzić Księgę Żywego Różańca, do której
wpisuje się imię i nazwisko przyjętych. Wpisania do Księgi dokonuje
się w zakrystii lub w innym odpowiednim pomieszczeniu, w zależności od
liczby przyjmowanych.
ŻYWE RÓŻE zakłada się wśród dzieci, młodzieży, ojców i matek. Na czele
róży stoi zelator lub zelatorka oraz ich zastępcy. Zelatorów mogą
wybierać sami członkowie Żywego Różańca przy współudziale ks.
Dyrektora. Każda róża obiera sobie Patrona, od którego bierze swą
nazwę, np.:
– Róża św. Bernardetty (dziewczynki)
– Róża św. Dominika Savio (chłopcy)
– Róża Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej (młodzież żeńska)
– Róża św. Maksymiliana (młodzież męska)
– Róża Matki Boskiej Bolesnej (matki)
– Róża św. Józefa (ojcowie).
Członkowie Żywego Różańca naśladują gorliwie cnoty Najśw. Maryi Panny.
Uroczyście obchodzą święta swego Patrona, najlepiej w najbliższą
niedzielę. Zamawiają Mszę świętą i przystępują do sakramentów
świętych. Jest to jakby ich uroczystość imieninowa w Żywym Różańcu.
Pierwsza Komunia święta stwarza doskonałą okazję przyjęcia wszystkich
dzieci do Żywego Różańca, aby przezeń związać ich na całe życie z
Chrystusem, którego przyjmują w Komunii świętej. Podobnie doskonałą
okazją wpisania do Księgi Różańcowej niosą rekolekcje lub misje
parafialne, podczas których od samego początku należy wiernych
przygotować i nastawić na uroczyste przyjęcie do Różańca świętego,
podkreślając równocześnie, że założenie lub odnowienie Żywego Różańca
w parafii jest praktycznym celem tych ćwiczeń religijnych. W podobnym
duchu należy wykorzystywać miesiąc październik. W ostatnią niedzielę
października można urządzić specjalne nabożeństwo, zakładając nowe
róże i uzupełniając dotychczasowe. Przy uzupełnianiu, przyjęcie do
Żywego Różańca odbywa się bez uroczystych ceremonii i polega na samym
wpisaniu imienia i nazwiska do Księgi, w miejsce osoby, która umarła
lub na stałe wyjechała.
3. MIESIĘCZNA ZMIANA TAJEMNIC RÓŻAŃCOWYCH
Raz w miesiącu, zwykle w pierwszą niedzielę, członkowie Żywego Różańca
dokonują zmiany tajemnic różańcowych. Nie trzeba tłumaczyć, jak ważne
to nabożeństwo! Istnieje podwójny system zmiany tajemnic, mianowicie
przez losowanie i przez ciągłą kolejność tajemnic. Drugi system jest
praktyczniejszy, ponieważ z góry wiadomo, jaką tajemnicę otrzyma się w
następnym miesiącu, zachowany jest większy porządek miesięcznej
zmiany; każdy zaś z członków winien posiadać tajemnice w formie
książeczki, a nie tylko na osobnych kartkach.
a) Miesięczna zmiana tajemnic może się odbywać w domu (np. u
zelatorki), jeśli domy zbyt są oddalone od kościoła. Wówczas wszyscy
członkowie Żywego Różańca spotykają się raz w miesiącu w domu, pod
kierunkiem zelatora dokonują zmiany tajemnic, pogłębiają więź
wzajemnej miłości i zachęcają się do współpracy w działalności
apostolskiej oraz do wytrwania w nabożeństwie maryjnym. Od czasu do
czasu w ich spotkaniach uczestniczy kapłan, przemawia do nich, podaje
intencje modlitewne i przypomina o wielkiej roli, jaką oni odgrywają w
życiu Kościoła. Maryja także liczy na ich modlitwę.
b) Zmiana tajemnic różańcowych w kościele odbywa się osobno dla
dzieci, młodzieży, ojców i matek. Następuje ona po Mszy świętej lub po
wieczornym nabożeństwie. Zawsze przewodniczy jej ks. Dyrektor, który w
kilku słowach zachęca do życia chrześcijańskiego, podaje miesięczną
intencję, błogosławi tajemnice przyniesione przez zelatora do ołtarza,
wymienia nazwiska zmarłych w ostatnim miesiącu członków Żywego
Różańca, odmawia jeden dziesiątek Różańca i kończy nabożeństwo pieśnią
maryjną.
4. OBOWIĄZKI W ŻYWYM RÓŻAŃCU
A. Obowiązki członków Żywego Różańca:
1. Zasadniczym obowiązkiem jest zapisanie imienia w Księdze i
odmawianie codziennie jednego dziesiątka Różańca.
2. Udział w miesięcznej zmianie tajemnic różańcowych (kto sześć razy z
własnej winy opuści nabożeństwo, należy go wykreślić).
3. Częste przystępowanie do sakramentów świętych oraz udział w
procesjach maryjnych.
4. Rozszerzanie czci Maryi przykładem życia i działalnością
apostolską.
5. Odważne stawanie w obronie wiary i Kościoła na wzór św. Dominika.
6. Udział w pogrzebie zmarłego członka Żywego Różańca oraz w modłach
za spokój jego duszy.
UWAGA: Święta Penitencjaria, na mocy specjalnego i wyraźnego indultu
Stolicy Apostolskiej z dnia 25 października 1967 r. udzieliła członkom
Żywego Różańca odpustu zupełnego osiem razy w roku, mianowicie:
1. W dniu przyjęcia do Żywego Różańca,
2. Narodzenia Pana Jezusa,
3. Zmartwychwstania Pańskiego,
4. Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie,
5. Wniebowzięcia Matki Bożej,
6. Królowej Różańca świętej,
7. Niepokalanego Poczęcia Maryi,
8. Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny (Ofiarowania Pańskiego).
Odpust ten mogą uzyskać pod zwykłymi warunkami, którymi są: spowiedź i
Komunia święta, modlitwa według intencji Ojca Świętego, przynajmniej
prywatne odnowienie postanowienia wiernego zachowywania Statutu
Stowarzyszenia Żywego Różańca (por. In. Anal. Ord. Praedic. 38/25 X
1967/s. 309).
B. Obowiązki zelatora
1. Sprawdza obecność członków Żywego Różańca na nabożeństwie.
2. Dostarcza tajemnicę z intencją modlitewną nieobecnym.
3. Zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza
wśród chorych i ubogich.
4. Zbiera miesięczne składki, np. na Mszę świętą.
5. Odwiedza chorych członków i otacza ich miłością.
6. Czuwa, by róża posiadała pełny skład – 15* osób. Jest to jeden z
ważniejszych obowiązków zelatora.
7. Pilnuje, aby róża wypełniała zlecone sobie zadania apostolskie.
8. Utrzymuje stałą łączność między różą a ks. Dyrektorem.
UWAGA: Wszyscy zelatorzy Żywego Różańca tworzą Radę Żywego Różańca,
która spośród siebie wybiera przełożonego i zastępcę. Jego zadania są
następujące:
1. Zwołuje Radę co kwartał i na niej przewodniczy.
2. Kieruje pracami Rady.
3. Jest stałym łącznikiem między Radą a ks. Dyrektorem.
C. Obowiązki Dyrektora Żywego Różańca:
1. Sam codziennie odmawia Różaniec i bardzo sobie ceni jego wartość.
2. Zna swoje stowarzyszenie i rozwija w nim działalność duszpasterską.
3. Przyjmuje do Żywego Różańca i dba o Księgę różańcową.
4. Co kwartał wygłasza konferencję dla wszystkich członków Żywego
Różańca, może im wyświetlać filmy różańcowe, misyjne i inne.
5. Prowadzi miesięczną zmianę tajemnic, zapowiada intencję modlitewną
oraz odpusty różańcowe.
6. Dba o procesje różańcowe, zwłaszcza w pierwszą niedzielę
października i w Nowy Rok do Najświętszego Imienia Jezus (nowy
Różaniec w intencji pokoju).
7. Współpracuje z katechetami w celu przyjmowania do Żywego Różańca
dzieci i młodzieży.
8. Współpracuje z Promotorem Prowincjalnym lub Diecezjalnym w dziele
krzewienia Różańca świętego.
Część II
ZMIANA TAJEMNIC RÓŻAŃCOWYCH
I. WPROWADZENIE
1. Żywy Różaniec założony w 1826 r. przez Marię Paulinę Jaricot,
zatwierdzony przez papieży i poddany jurysdykcji zakonu
dominikańskiego, w formie dzisiejszej ustalony już wcześniej przez
papieża – dominikanina św. Piusa V, składa się z trzech części:
radosnej, bolesnej i chwalebnej oraz z piętnastu tajemnic wiary,
objawionych w Ewangelii i dotyczących życia, śmierci i chwały Jezusa i
Maryi*.
2. Żywy Różaniec jest więc jakby streszczeniem Ewangelii – z tej racji
jest:
a) modlitwą trynitarną – skierowaną ku Trójcy Świętej,
b) modlitwą chrystocentryczną – ukierunkowaną na Chrystusa, „przez
Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”,
c) modlitwą eklezjalną – modlitwą całego Kościoła, „papieży, biskupów,
kapłanów, zakonników i wiernych świeckich”,
d) modlitwą maryjną – o Maryi, do Maryi i z Maryją, „jest darem
Maryi”.
3. Kontemplacji rozważań różańcowych nie należy ograniczać jedynie do
piętnastu tajemnic, lecz obejmować umysłem także inne tajemnice
odkupienia, jak np. chrzest Jezusa w Jordanie, działalnośćc publiczną
Chrystusa, ustanowienie Eucharystii, powtórne przyjście Chrystusa w
chwale, powszechne zmartwychwstanie ciał i sąd ostateczny. Tak pojęty
Różaniec ukazuje Chrystusa i Maryję w pełniejszych wymiarach. Wizja
bowiem sakramentalnego i eschatologicznego życia Kościoła wchodzi
niejako do istoty Różańca, jako zbawczego dzieła Trójcy Świętej, z
pełnym zaangażowaniem Maryi, Matki ludu Bożego. Albowiem eklezjalny
charakter modlitwy różańcowej mówi o zaangażowaniu całego ludu Bożego
w zbawcze dzieło Ojca, Syna i Ducha Świętego, w relacji Maryi do
Chrystusa Odkupiciela, do całego ludu i do każdego z nas.
4. Żywy Różaniec jest modlitwą dzieci, młodzieży, ojców i matek. Ważne
jest, by w parafii Żywy Różaniec rozpoczynać już od dzieci. Stąd
duszpasterze winni dopilnować, aby z okazji Pierwszej Komunii świętej
wszystkie dzieci komunijne zostały zorganizowane w kółkach Żywego
Różańca. Wykonanie tego zadania należy zaliczyć do ważnych osiągnięć
duszpasterskich, zaniedbanie zaś trzeba uznać za stratę szansy,
najczęściej już nie do odrobienia.
5. W kółku różańcowym winien być odmówiony codziennie cały Różaniec,
to znaczy piętnaście* tajemnic, przy czym każdy rozważa swoją
tajemnicę w odniesieniu do Trójcy Świętej, do Kościoła, do Maryi i do
własnego życia. Każda bowiem tajemnica różańcowa jest także tajemnicą
mojego życia, mojego szczęścia, mojego zbawienia. Należy przypominać i
zachęcać, aby we wspólnocie różańcowej nikt nie zapominał i nie
zaniedbywał odmówienia swojej tajemnicy, ponieważ wielkość i
skuteczność tej modlitwy polega także na modlitewnym przeżywaniu we
wspólnocie całego zbawczego dzieła od zwiastowania do ukoronowania w
niebie.
6. Jeśli chodzi o czasokres rozważania tajemnicy, to jego minimum
stanowi przylgnięcie sercem, to znaczy rozumem i wolą – oczywiście w
wierze, nadziei i miłości – do Chrystusa i Maryi w danej tajemnicy.
Właśnie to przylgnięcie, a nie samo powtarzanie 10 razy Zdrowaś,
Maryjo, stanowi o tym, że jest to modlitwa „różańcowa”, ustna i
myślna, zewnętrzna i wewnętrzna, angażująca całego człowieka, modlitwa
ludzi myślących, inteligentnych!
„Do Was, więc, umiłowani Bracia Kapłani, do Was, Dziatwo mała i droga
Młodzieży, do Was, utrudzone Matki i upracowani Ojcowie, zwracam się z
gorącym wezwaniem: weźmy Różaniec do ręki!” (zob. Stefan Kard.
Wyszyński: Wszystko postawiłem na Maryję, s. 61)
II. PROGRAM NABOŻEŃSTWA
1. Miesięczną zmianę tajemnic różańcowych rozpoczynamy pieśnią
różańcową, na przykład:
– Zawitaj, Królowo Różańca Świętego,
– Królowej Anielskiej śpiewajmy,
– Jak paciorki Różańca,
– Różańcowa Pani nieba, ziemi itp.
2. Następnie dyrektor Żywego Różańca (w razie nieobecności przełożony
Rady Żywego Różańca, zelator lub zelatorka) zapowiada i wyraźnie
wyjaśnia intencje modlitewne: ogólną, misyjną i ewentualnie
szczegółową. Intencje na każdy miesiąc wydrukowane są: w kalendarzyku
Księży Werbistów, w dwumiesięczniku Papieskie Intencje Misyjne, w
Gościu Niedzielnym oraz na osobnych planszach na cały rok (Wyd. Ap.
Modl.).
Przemówienie na temat intencji modlitewnych należy sumiennie
przygotować, z zapałem wygłosić i nigdy nie zbywać byle jak! Zawsze
umiejętnie nawiązać do liturgicznych czytań niedzielnych lub do święta
maryjnego. Od tego zależy stan i rozwój Żywego Różańca w parafii.
3. Po wyjaśnieniu intencji modlitewnych, duszpasterz informuje:
a) o zmarłych członkach wspólnoty różańcowej, odmawiając w ich
intencji Ojcze nasz, Zdrowaś, Maryjo i Wieczny odpoczynek,
b) o terminach Mszy „różańcowych” w ostatnim miesiącu, zamówionych
przez kółko różańcowe,
c) jeśli w miesiącu przypada określone święto maryjne (zob. rozdział
IV) informuje o możliwości uzyskania odpustu zupełnego,
d) wyznacza zadania i prace apostolskie w parafii, jak np. odwiedzanie
chorych, opieka nad ubogimi i samotnymi, nad zaniedbanymi pod względem
religijnym lub moralnym, adorację przy Grobie Pańskim i wiele, wiele
innych. Bez tego apostolskiego zaangażowania Żywy Różaniec marnieje i
usycha,
e) zachęca do gorliwej modlitwy i czynnej miłości bliźniego,
f) jeśli warunki sprzyjają, zachęca do stawiania pytań, wolnych
wniosków i chętnie udziela odpowiedzi – wszak Żywy Różaniec jest żywą
wspólnotą Kościoła.
4. Stojąc przed ołtarzem, kapłan błogosławi i tasuje tajemnice, które
wierni odbierają od swoich zelatorów.
Mogą je losować przez dowolny wybór lub według systematycznej
kolejności tajemnic. Drugi sposób jest praktyczniejszy i
odpowiedniejszy (zob. rozdział III). Należy dopilnować zmiany tajemnic
dzieci, młodzieży, ojców i matek. Ważna jest praca systematyczna.
Niech o tym wie cała wspólnota parafialna; niech miesięczną zmianę
tajemnic śledzi z zainteresowaniem i odczuwa pragnienie przystąpienia
do Żywego Różańca.
5. Zmianę tajemnic różańcowych kończymy pieśnią maryjną.
Jeśli warunki pozwalają, można odmówić dziesiątek Różańca lub Pod
Twoją obronę. Gdy w parafii istnieje zwyczaj prowadzenia zmiany
tajemnic różańcowych w domu, można przeczytać odpowiedni urywek
Ewangelii lub lektury religijnej i dłużej się pomodlić, śpiewając
religijne pieśni (byle nie plotkować!).
____________________
* 20 – po ogłoszeniu listu o Różańcu, Rosarium Virginis Mariae, Ojca
Świętego Jana Pawła II, w którym zamieścił 5 nowych tajemnic światła
(1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie, 2. Objawienie się Pana Jezusa w
Kanie Galilejskiej, 3. Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do
nawrócenia, 4. Przemienienie na górze Tabor, 5. Ustanowienie
Eucharystii), odmawianych jako druga część Różańca.
5