Sobota 29 Lutego 2020 Roku VII Tydzień Zwykły Rok

sobota, 29 lutego 2020 roku, vii tydzień zwykły, rok a, ii sobota po popielcu czytania pierwsze czytanie: iz 58, 9b-14 ob

Sobota, 29 lutego 2020 roku, VII tydzień zwykły, rok A, II
Sobota po Popielcu
CZYTANIA
Pierwsze czytanie:
Iz 58, 9b-14
Obietnica dla sprawiedliwych…
Psalm responsoryjny:
Ps 86 (85), 1b-2. 3-4. 5-6 (R.: por. 11ab)
Naucz mnie chodzić drogą Twojej prawdy
Chwała Tobie, Słowo Boże
Aklamacja przed Ewangelią Por. Ez 33, 11
Ewangelia:
Łk 5, 27-32
Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia sprawiedliwych,
lecz grzeszników…
Dzisiejsza Ewangelia przybliża nam postać celnika imieniem Lewi. Jezus
jednym zdaniem – Pójdź za Mną – sprawia, że zostawia on swoje zajęcia,
swój zawód, swoją przeszłość i idzie za Jezusem. Nie byłoby w tym nic
dziwnego, bo przecież Jezus wcześniej w podobny sposób powołał rybaków
na apostołów, ale tym razem powołany to celnik. To mogło rzeczywiście
wzbudzić oburzenie wśród uważających się za pobożnych faryzeuszy.
Poniekąd mogli mieć trochę racji, gdyż ten zawód ze względu na
zachowanie samych celników nie cieszył się uznaniem społecznym.
W tym miejscu warto przybliżyć, na czym w starożytnej Palestynie w
czasach Jezusa polegał zawód celnika. Celnicy pobierali opłaty za
towary przewożone przez miasto przez karawany podążające okolicznymi
szlakami handlowymi. Opłaty przekazywali tetrarsze, czyli Herodowi, i
okupującym Palestynę Rzymianom. Jednak zanim celnik mógł rozpocząć
swoją pracę, to najpierw musiał wykupić od Rzymian prawo pobierania
podatków i opłat narzuconych przez okupanta. Następnie starał się
odzyskać wpłaconą kwotę z jak najwyższym procentem. To właśnie
stanowiło jego wynagrodzenie. Z tego powodu uważani byli za zdzierców
i oszustów. Ponadto z powodu finansowej współpracy z rzymskimi
okupantami uważani byli przez swoich rodaków za zdrajców i
kolaborantów.
I właśnie takiego człowieka Jezus powołuje na swojego ucznia. Jezus
przychodzi do jego miejsca pracy. Jednak jest innym petentem niż
pozostali. Nie przyniósł żadnych rzeczy do oclenia. Jednak ma coś,
czego nie można przeliczyć na to, co materialne. Jego dar jest o wiele
cenniejszy niż niezwykle cenione w tamtych czasach kaszmir czy bisior.
Na oderwanego od liczenia pieniędzy celnika Jezus popatrzył z
miłością. Lewi w oczach Jezusa mógł zobaczyć wzrok Boga, który nie
widział w nim tylko grzechów chciwości i zdzierstwa, ale siłę dobra,
które może uczynić dzięki powołaniu i nowej drodze życia.
Kogo Pan Bóg powołuje? Trudno znaleźć dobrą odpowiedź na to pytanie,
zwłaszcza wysłuchawszy dzisiejszej Ewangelii. Trudno to wytłumaczyć,
bo to zawsze jest pewna tajemnica. Sługa Boży arcybiskup Fulton Sheen
mawiał:
„Pan nie wybiera najlepszych. Nie otrzymałem powołania, dlatego że Bóg
w swej mądrości zobaczył, że będę lepszy niż inni mężczyźni. Nawet
Boża miłość jest ślepa. Znam tysiące mężczyzn, którzy o wiele bardziej
niż ja zasługują na to, aby być kapłanami. Bóg często wybiera słabe
narzędzia, aby objawić swoją moc, inaczej wyglądałoby na to, że dobro
zostało uczynione przez glinę, a nie przez Boga”.
Jezus powiedział: Pójdź za Mną! – te słowa raz na zawsze zmieniły
życie celnika Lewiego. Dalej czytamy w Ewangelii, że Lewi wstał i
poszedł za Nim, nie opierał się słowom Jezusa, nie pytał: „Dlaczego
ja?” Nie wzbraniał się, mówiąc, że nie ma dobrej opinii w
społeczeństwie, a powołanie „rzymskiego kolaboranta” może zaszkodzić
reputacji Jezusa. On słowa Syna Bożego wziął dosłownie i zareagował
natychmiast, jednym gestem zamykając swoją niechlubną przeszłość.
W kontekście dzisiejszej Ewangelii warto zrobić sobie porównanie. Czy
jest mi bliżej do postawy celnika, dla którego walutą jest własny
egoizm i materializm? Czy to, co „pobieram” w nieuczciwy sposób od
ludzi, to tylko komplementy i pochwały? Czy moje szczęście ma polegać
tylko na braniu? Jest przy tym także druga postawa, którą możemy
wybrać – postawa celnika Lewiego, który świadomy swoich grzechów jest
gotowy otworzyć się na Boga, na powołanie i Bożą miłość.
Każdy z nas, mimo naszych grzechów, jest ważny dla Pana Boga. Jezus
będzie nas szukał i nie spocznie, dopóki nas nie odnajdzie. Każdego
dnia przychodzi do naszego życia, do naszych wyborów, decyzji i
zaprasza słowami: Pójdź za Mną! W naszym życiu jesteśmy niekiedy jak
celnik Lewi. Czy w pytającym potrafimy zobaczyć Boga? Nasze nawrócenie
to nasze pójście za Mistrzem z Nazaretu i pozostawienie naszej komory
celnej. Oczy Jezusa są miłosierne, bo miłosierdzie Boże nieustannie
nas szuka. Niech potwierdzeniem tego będą słowa św. Augustyna, który,
kiedy wreszcie zobaczył Jezusa w swoim życiu jak celnik Lewi, zostawił
wszystko i poszedł za Jezusem. Św. Augustyn pisał: „Szedłem wszystkimi
drogami, po których mnie prowadziły skażone namiętności. Jednak
gdziekolwiek biegłem w swym zaślepieniu, szło za mną miłosierdzie
Boże. Czego nie dokonały łzy matki, dokonało Twe miłosierdzie,
wlewając żółć w moje grzeszne życie. Znienawidziłem swoje życie,
biegłem od grzechu do grzechu, a jednak miłosierdzie Twoje nie
wyczerpało się i spojrzało na mnie”. Amen.
o. Łukasz Baran CSsR
Duszpasterz w Parafii Świętego Klemensa Hofbauera – Warszawa
_________________________________________________________________
o. Łukasz Baran CSsR – Sobota po Popielcu… str. 4