case report – abstrakt autorzy: jabłoński j.*, pietruszka a.* nazwa uczelni: collegium medicum im. ludwika rydygiera w bydgoszczy uniwer
Case report – abstrakt
autorzy: Jabłoński J.*, Pietruszka A.*
nazwa uczelni: Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy
Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
oficjalna nazwa SKN: Studenckie Koło Naukowe Psychiatrii
opiekun SKN: lek. Jakub Sempowicz
opiekun merytoryczny pracy: dr n. med. Małgorzata Dąbkowska
Zastępczy zespół Münchhausena na oddziale psychiatrii dziecięcej –
opis przypadku
Przemoc wobec dziecka jest jednym z czynników wpływających na zdrowie
pacjenta pediatrycznego. Szczególną formą krzywdzenia jest zastępczy
zespół Münchhausena (ZZM), polegający na relacjonowaniu
nieistniejących dolegliwości dziecka lub wywoływaniu ich przez
opiekuna. Zdecydowana większość przypadków tego zespołu obserwowana
jest na oddziałach somatycznych. Dziecko najczęściej prezentuje objawy
nieadekwatne do stanu ogólnego, o etiologii trudnej do ustalenia
badaniami diagnostycznymi. Odmiana psychiatryczna tego zaburzenia
występuje znacznie rzadziej i dlatego stanowi poważne wyzwanie
diagnostyczne.
Niespełna 5-letni pacjent został pilnie skierowany na Oddział
Psychiatrii Dzieci i Młodzieży przez neurologa. Chłopiec pomiędzy
trzecim miesiącem życia a pobytem na oddziale przebył liczne badania
neuroobrazowe niewykazujące odchyleń. Pozostawał pod opieką poradni
psychologicznej i psychiatrycznej, był leczony farmakologicznie.
Podczas przyjęcia dziecka na oddział matka relacjonowała liczne
epizody nadpobudliwości, napady złości, ataki agresji wobec otoczenia,
zachowania dziwaczne, utrzymujące się od półtora roku. Podczas całej
hospitalizacji pacjent nie wykazywał większości wspomnianych objawów.
Pojedyncze incydenty pogorszenia zachowania wiązane były z
oddziaływaniem matki. Odstąpienie od leczenia farmakologicznego nie
wpłynęło na zmianę zachowania dziecka. Pacjent brał chętny udział w
zajęciach ruchowych, artystycznych oraz psychoterapii. Próby
pozyskania opinii z placówki przedszkolnej w celu obiektywizacji
wywiadu były przez matkę utrudniane. Obraz uzyskany podczas 21-dniowej
obserwacji nie korespondował z opisem przedstawianym przez matkę,
poddając w wątpliwość wiarygodność jej relacji.
ZZM stanowi poważne utrudnienie w procesie stawiania diagnozy, gdyż
zmusza do różnicowania, czy relacjonowane objawy są faktycznie
prezentowane przez pacjenta, czy są wynikiem zaburzenia u opiekuna.
Liczba słów wraz z tytułem: 236