Europejskie Stowarzyszenie Analizy Transakcyjnej EATA Kodeks Etyczny EATA1 Przyjęty

europejskie stowarzyszenie analizy transakcyjnej eata kodeks etyczny eata1 przyjęty drogą głosowania przez delegatów eata 02.07.2007

Europejskie Stowarzyszenie Analizy Transakcyjnej EATA
Kodeks Etyczny EATA1
przyjęty drogą głosowania przez Delegatów EATA 02.07.2007
Wprowadzenie
Kodeks Etyczny EATA ma za zadanie działać jako wytyczne dla
organizacji międzynarodowych afiliowanych z EATA i dla każdego członka
EATA. Ma on również stanowić pomoc w etycznym postępowaniu dla
członków EATA pracujących w obszarach psychoterapii, poradnictwa,
organizacji i edukacji.2 Każde stowarzyszenie narodowe ma za zadanie
stosować go spójnie z deontologicznym kodeksem narodowym.
Ponadto Kodeks ten informuje opinię publiczną, jakiego postępowania
może oczekiwać w powyższych kontekstach ze strony członków
Stowarzyszenia.
Organizacje narodowe powiązane z EATA przyjmują kodeks etyczny EATA i
używają go jako punktu odniesienia, aby analizować specyficzne
sytuacje dla swoich członków. Każdy członek EATA musi mu się
podporządkować podczas swojej praktyki. Jeśli się tak nie stanie,
Stowarzyszenia Narodowe nakładają stosowne sankcje.3
Niniejszy kodeks dzieli się na trzy części: pierwsza stanowi
wprowadzenie do Kodeksu, nakreślając podstawową perspektywę etyki;
druga stanowi główną część Kodeksu i wyjaśnia definicję
fundamentalnych wartości oraz powiązane z nimi zasady etyczne. Część
trzecia traktuje o zastosowaniu wartości i zasad w praktyce.
Szczegółowo:
Część I: Ogólny zarys etyki
1.
Definicja etyki
2.
Podstawowe założenia
3.
Podejście do Kodeksu Etycznego
4.
Podstawowe cele
5.
Zobowiązania:
1.
narodowych Stowarzyszeń afiliowanych przy EATA
2.
członka EATA
Część II: Podstawowy Kodeks Etyczny
2.1. Wartości podstawowe
2.
Podstawowe zasady etyczne
3.
Wytyczne dla Kodeksu Etycznego EATA
Aneks: Deklaracja Praw Człowieka
Aneks 2: Przykłady wartości i zasad etycznych oraz postępowania
zgodnego z kluczowymi punktami Kodeksu Etycznego EATA:
1.
Psychoterapia
2.
Doradztwo
3.
Edukacja
4.
Organizacja
5.
Szkolenie
Część I
Ogólny zarys etyki
1.1. Niektóre definicje etyki
-----------------------------
Etyka4 w swym najszerszym znaczeniu jest dyscypliną filozoficzną,
która bada ludzkie działania, co obejmuje zarówno intencje moralne,
jak i ludzką wolę. Etyka5 zakłada zdolność do wyboru sposobu
działania. Obejmuje ona zdolność do wybierania zgodnie z własnymi
parametrami (etyka subiektywna) oraz zdolność do wybierania przy
uwzględnieniu perspektywy drugiego człowieka (etyka intersubiektywna).
Deontologia (etyka zawodowa) jest nauką o moralnym obowiązku i
zobowiązaniu praktyków, aby działać etycznie.
1.2. Podstawowe założenia
*
Istnieje ścisły związek między etyką i praktyką6 - postępowanie
może być etyczne lub nie w zależności od tego, czy przyczynia się
do dobrostanu naszego i innych czy też nie.
*
Etyka stanowi ogólne ramy, które prowadzą praktyka podczas
świadczenia usług i zawsze leży u podstaw praktyki. Nie ogranicza
się jedynie do rozwiązywania trudnych i problematycznych sytuacji.
*
Etyka określa wartości które pomagają ludziom realizować swój
potencjał jako istot ludzkich; wartości leżą u podstaw zasad
etycznych jako wytycznych do realizowania wartości i zasad
będących podstawą norm deontologicznych, i są wytycznymi dla
praktyki zawodowej.
3.
Podejście do Kodeksu Etycznego
Kodeks Etyczny EATA określa wartości podstawowe. Wartości te
zapewniają punkt odniesienia dla praktyka odnośnie postępowania
osobistego i zawodowego, tak aby promować dobrostan osób
zaangażowanych w profesjonalną relację. Wartości te pomagają
skonstruować kryteria etycznego i profesjonalnego postępowania. Kodeks
zawiera podstawowe założenia dotyczące wartości oraz związane z nimi
zasady etyczne i stosuje je jako podstawę dla informowania o etycznej
praktyce we wszystkich zawodach związanych z pomaganiem.
Kodeks deontologiczny (kodeks etyki zawodowej) oferuje zasób
określonych zasad regulujących postępowanie praktyka w celu ochrony
praw każdego użytkownika. Te z kolei są ściśle powiązane z prawami
państwowymi i mają charakter odpowiadający różnym profesjonalnym
ciałom.
Celem kodeksu etycznego i deontologicznego jest zagwarantowanie praw
ludzkich, a także ochrony przez prawa państwowe.
Dlatego też w Kodeksie tym położono nacisk na znaczenie podtrzymywania
jasnych wartości i zasad etycznych w celu stworzenia punktu
odniesienia w radzeniu sobie z różnymi sytuacjami, nawet jeśli nie są
one specjalnie wyszczególnione w Kodeksie Etycznym.
Takie podejście do etycznej praktyki wykracza poza zwykłe stosowanie
zbioru zasad, które wyznaczają co powinno lub nie powinno być czynione
i skłania do rozważania wartości i zasad prowadzących praktyków w
Analizie Transakcyjnej. Możliwe jest napotkanie sytuacji, które nie
zostały ujęte szczególnymi kodeksami lub konieczność wyboru między
zasadami. W takich okolicznościach jakiekolwiek działanie staje się
nieetyczne, jeśli można udowodnić, że praktyk nie wykazał się
odpowiednią pieczołowitością w odniesieniu do wartości i zasad AT.
Podane niżej przykłady stanowią wskazanie dobrej praktyki i nie mają
być traktowane jako wyczerpujące wszelkie możliwości.
Ponadto, ujmowanie etyki w kategoriach ogólnych wartości i zasad
pomaga brać pod uwagę różnice kulturowe w społeczności EATA i zapewnia
organizacjom narodowym wzorzec możliwy do zintegrowania z narodowymi
kodeksami deontologicznymi (kodeksami etyki zawodowej).
1.4. Podstawowe cele
--------------------
1.
Podnosić świadomość praktyka i pogłębiać myślenie w kategoriach
etyki (wartości i zasad, a także norm i zakazów) aby stworzyć
punkt odniesienie dla analizowania sytuacji ludzkich.
2.
Dać członkom EATA jasny wzorzec etyki, tak aby praktyk posiadał
kryteria pomocne w wyborze stanowisk etycznych i wykorzystywał je
jako punkt odniesienia w analizowaniu praktycznych sytuacji.
3.
Zapewniać przykłady zastosowania zasad etycznych wywiedzionych z
wartości, tak aby praktycy rozumieli związek pomiędzy nimi i nie
polegali przesadnie na jednym, sztywnym zbiorze zasad.
4.
Ukazywać konieczność autorefleksji poprzez odwoływanie się do
wartości i zasad etycznych zamiast listy reguł czy wymaganych
zachowań.
Ze względu na charakter EATA, będącego stowarzyszeniem stowarzyszeń,
artykuł ten ma dwie części: pierwsza dotyczy poszczególnych
Stowarzyszeń, druga zaś indywidualnych członków EATA.
1.
Zobowiązania stowarzyszeń narodowych afiliowanych z EATA
Każde stowarzyszenie narodowe afiliowane z EATA zgadza się z
niniejszym Kodeksem Etycznym i zobowiązuje się:
stosować Kodeks Etyczny EATA jako wzorzec do integracji z kodeksem
etycznym i deontologicznym własnego kraju w powiązaniu z różnymi
profesjami praktyków AT, z aspektami kulturowymi i prawami narodowymi,
zapewniając aby każdy członek uznawał ów kodeks i stosował go w
praktyce;
troszczyć się o rozwiązywanie problemów, gdy zawodowe postępowanie
członka jest niezgodne z narodowym kodeksem etycznym, kodeksem EATA i
z prawem państwowym;
zwracać się do Komisji Etyki EATA z każdą nierozwiązaną kwestią
dotyczącą członka indywidualnego lub organizacji, i prosić o pomoc w
wyjaśnianiu tego procesu tak, by można było osiągnąć ostateczne
rozwiązanie.
1.5.2. Zobowiązania członków Stowarzyszeń Narodowych
Każdy indywidualny członek Stowarzyszenia Narodowego afiliowanego przy
EATA, zgadza się z Kodeksem Etycznym EATA i zobowiązuje się do:
*
stosowania go jako punktu odniesienia dla własnego myślenia
etycznego oraz jako wskazówki podczas wykonywania praktyki;
*
przestrzegania deontologicznego kodeksu własnego państwa (kodeksu
etyki zawodowej), w odniesieniu do szczególnego charakteru własnej
praktyki;
Każda osoba jest odpowiedzialna za własne postępowanie zawodowe i
powinna być świadoma swoich zobowiązań wobec społeczności EATA. Jeśli
postępowanie to będzie niezgodne z kodeksem EATA i kodeksem
obowiązującym w danym państwie, sprawa zostanie zbadana i oceniona
przez odpowiedznie ciało w danym państwie, które zadecyduje o
stosownych sankcjach.
Każdy trener EATA zobowiązuje się do przedyskutowania i przestrzegania
niniejszego kodeksu we wszystkich aspektach treningu.
Część II
Podstawowy Kodeks Etyczny
Etyka jest dyscypliną, która unaocznia podstawowe wartości stymulujące
proces poszerzania świadomości istot ludzkich.
Wartości wywodzą się ze światopoglądu egzystencjalnego i
filozoficznego, są obowiązujące dla każdego i przyczyniają się do
dobrostanu własnego i innych. Są uniwersalne i transcendentne zarówno
wobec norm kulturowych, jak i indywidualnej realizacji.
Zasady etyczne wywodzą się z wartości i wskazują na pożądane postawy,
które należy przyjmować, aby przekładać wartości na praktykę zawodową.
Zasady, ze względu na swój charakter, powinny być interpretowane
kulturowo. Niektóre zasady mogą być wyrażane w różny sposób w dwóch
różnych kulturach. Są one również obowiązujące dla każdej osoby,
pośrednio lub bezpośrednio zaangażowanej w działanie z danym
praktykiem.
W tej części zostaną określone i zdefiniowane poszczególne wartości i
zasady etyczne. Wartości te są podstawą wszelkiego zdrowego rozwoju
ludzkiego, zarówno w kategoriach indywidualnych, jak i
interpersonalnych, dlatego można je uważać za podstawowe prawa
ludzkie. Z tego też powodu wartości określone w niniejszym Kodeksie są
spójne z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka7
Zasady etyczne są zdefiniowane zwięźle. Powinny być stosowane w
praktyce poprzez uwzględnianie ludzi zaangażowanych pośrednio bądź
bezpośrednio. Dlatego dla każdej zasady podana jest lista możliwych
kwestii, które należy brać pod uwagę aby przejawiać etyczne
postępowanie wobec klienta, samego siebie jako praktyka, uczestników
treningu, kolegów i całego ludzkiego otoczenia/społeczności.
2.1. Wartości podstawowe
------------------------
Wartość oznacza to, co jest podstawowe dla istot ludzkich w
zwiększaniu rozwoju osobistego oraz spełnienia własnego i innych.
Obejmuje ona odniesienia do prawa naturalnego, które pomaga ludziom
zachowywać się z szacunkiem wobec siebie i innych. Następujące
wartości są powiązane z Prawami Człowieka i zawarte w Powszechnej
Deklaracji Praw Człowieka.
Taki punkt odniesienia pozostaje również w zgodzie z egzystencjalną i
filozoficzną perspektywą Analizy Transakcyjnej. Wiele wartości można
ekstrapolować, tak więc poniższa lista nie powinna być uważana za
wyczerpującą przez członków EATA. Biorąc pod uwagę zakres działań AT,
podstawowymi wartościami są:
1.
Godność istot ludzkich8
Każda istota ludzka jest wartościowa, bez względu na płeć, pozycję
społeczną, wyznanie religijne, pochodzenie etniczne, zdrowie fizyczne
i psychiczne, poglądy polityczne, orientację seksualną, etc.
2. Samostanowienie9
Każda jednostka ma wolność decydowania o swojej przyszłości w ramach
prawa obowiązującego w jej państwie, przy odpowiednim uwzględnieniu
potrzeb własnych i innych osób. Każda osoba może uczyć się na własnych
doświadczeniach, jak pokierować sobą, uwzględniając naturę świata i
wolność innych.
3. Zdrowie10
Stabilność fizyczna i psychiczna jest prawem każdej jednostki i musi
być aktywnie strzeżona.
4. Bezpieczeństwo11
Każda osoba musi mieć możliwość eksploracji i wzrostu w środowisku,
które umożliwia poczucie bezpieczeństwa.
5. Wzajemność12
Każda osoba, założywszy że żyje i wzrasta w świecie relacji
interpersonalnych, pozostaje z wzajemnością zaangażowana w dobrostan
innych, rozwijając wzajemną zależność z innymi, aby budować
bezpieczeństwo własne i innych. Wartości te są bezpośrednio związane
ze sobą nawzajem i będą miały wpływ na praktyków AT w ich własnej
praktyce.
2.2. Podstawowe Zasady Etyczne
Ze względu na naturę wartości i ich znaczenie w życiu człowieka oraz
aby zagwarantować każdej osobie prawa i szacunek, konieczne jest
określenie jasnych zasad postępowania, które są ściśle powiązane z
wartościami. Zasady etyczne wywodzą się z wartości i mają na celu
wskazywanie jak praktykować, aby zwiększać dobrostan, rozwój i wzrost
osoby. Mają charakter preskryptywny i zapewniają kryteria etycznego
postępowania.
Wykorzystując wartości jako punkt wyjścia, możliwe jest ustalenie
zbioru zasad etycznych. Wśród nich głównymi są:
*
Szacunek
*
Wzmacnianie ludzkiego potencjału
*
Ochrona
*
Odpowiedzialność
*
Zaangażowanie w relację
W zawodach związanych z pomaganiem zasady etyczne powinny odnosić się
do wielu obszarów, tak aby wpływać na etyczne postępowanie. Główne
obszary to:
*
Klienci
*
Ja jako praktyk
*
Stażyści
*
Koledzy
*
Środowisko ludzkie/Społeczność
Praktycy AT będą uwzględniać każdą wartość i wywodzące się z niej
zasady etyczne i wykażą się autorefleksją, aby zdecydować jaką przyjąć
postawę i jak postępować w każdym z wymienionych obszarów. Praktyk
będzie analizować jakąkolwiek sytuację uwzględniając wpływ zasad
etycznych na swoją praktykę i wybierać zachowania, które uwzględnią
szeroką gamę czynników, np. klienta, samego praktyka, środowisko, etc.
Po krótkiej definicji każdej zasady etycznej znajduje się lista
kwestii do których można się odnieść. Umożliwi ona praktykom ocenę
sytuacji i wzięcie odpowiedzialności za swoje wybory.
Po pierwsze są na niej przykłady dobrej praktyki wykonywanej w
odpowiedzi na daną zasadę etyczną. Lista wyszczególnia kryteria, które
powinno się przyjmować w praktyce AT. Mają one stymulować praktyka do
autorefleksji, której celem będzie przełożenie zasad na praktykę.
Lista nie jest wyczerpująca i każdy praktyk na pewno znajdzie tu
własną odpowiedź, patrząc na pięć wskazanych celów. Pomoże to
praktykom rozjaśnić powody stojące za ich postępowaniem.
1.
Szacunek dla każdej osoby jako istoty ludzkiej, bez względu na
jakąkolwiek szczególną cechę bądź jakość.
*
wobec klientów: praktyk w pełni uwzględnia i stara się zrozumieć
osobiste perspektywy każdej jednostki. Pomaga osobie pozostać w
zgodzie z jej własną perspektywą. Praktyk zapewnia klientowi
najlepsze możliwe usługi. Zapewnia też bezpieczne i
profesjonalne otoczenie, i, będąc świadomym siły swojej pozycji,
starannie tworzy otoczenie sprzyjające zaufaniu, unikając
sytuacji, które mogłyby mieć dla kogokolwiek charakter
nadużycia, etc.
*
wobec siebie: praktyk będzie uwzględniał własne
perspektywy/trudności/preferencje i kierował do innych
kompetentnych kolegów każdego klienta lub sytuację, z którymi
nie chce lub nie potrafi się uporać, etc.
*
wobec stażystów: trener, świadomy poziomu wyuczenia stażystów,
będzie udzielać odpowiedniego wsparcia, zapewniać wszelkie
konieczne zasoby do uczenia się i będzie otwarty w
dostosowywaniu własnego stylu nauczania do potrzeb szkolących
się stażystów, etc.
*
wobec kolegów: praktyk zachowa świadomość profesjonalizmu
kolegów i kiedy pojawią się jakieś trudne kwestie, bezpośrednio
odniesie się do nich z kolegą. Po wysłuchaniu odpowiedzi praktyk
dokona niezależnej oceny kwestii, etc.
*
wobec społeczności: praktyk uwzględni specyficzną kulturę swojej
społeczności i nie będzie dążyć do narzucania swoich wartości,
etc.
*
2.
Rozwijanie ludzkiego potencjału, które podkreśla znaczenie
stymulowania wzrostu każdej osoby.
*
wobec klientów: praktycy zobowiązują się pracować na rzecz
rozwijania świadomości klientów w zakresie ich godności,
odpowiedzialności i praw, etc.
*
wobec siebie: praktycy nieustannie kształcą się w swojej
specjalności, aby poszerzać wiedzę i dbać o rozwój zawodowy i
osobisty.
*
wobec stażystów: praktycy oceniają kompetencje stażystów i
umożliwiają im rozwój potencjału, wzrost i zwiększenie
dobrostanu, etc.
*
wobec kolegów: praktycy szanują wkład swoich kolegów i stwarzają
okazje do poszerzania profesjonalizmu, poszukując możliwości
dzielenia się kompetencjami, zamiast zazdrościć sobie wzajemnie
odkryć, etc.
*
wobec społeczności: praktycy myślą w kategoriach szerszego dobra
społeczności, a także jednostki, etc.
3.
Ochrona oznacza troszczenie się zarówno o siebie, jak i innych
(fizycznie i psychicznie, etc.) mając na uwadze wyjątkowość i
wartość każdego.
*
wobec klientów: Praktyk oferuje odpowiednie usługi klientom,
zapewniając im bezpieczne środowisko pracy (np. dyskrecję,
bezpieczeństwo fizyczne, informację i zgodę na procedury
wysokiego ryzyka), przy zachowaniu świadomości jakichkolwiek
destrukcyjnych skłonności klienta. Praktyk i klient nie będą
zawierać lub podtrzymywać kontraktu profesjonalnego, jeśli inne
działania lub relacje mogą mu zagrozić (G)13; zachowają
dyskrecję, nawet jeśli relacja terapeutyczna zakończyła się;
*
wobec siebie: Praktycy zadbają o własne wartości i procesy
uczenia się, a także odmówią pracy w sytuacji powodującej
wewnętrzny konflikt lub wymagającej wyższego poziomu
kompetencji. Zadbają o własne bezpieczeństwo i zdecydują się
zakończyć relację z klientem, jeżeli doświadczą jakichkolwiek
stanów fizycznych czy psychicznych, które osłabią ich zdolność
do efektywnej i kompetentnej pracy z klientem (K) etc.
*
wobec stażystów: Praktycy zachęcają stażystów do rozpoznawania
własnych preferencji i ograniczeń, aby chronili samych siebie i
klientów przed niewłaściwymi czy szkodliwymi interwencjami. Będą
stymulować stażystów do dbania o ich wzrost osobisty i zawodowy,
na podstawie ich stylów personalnych i odnosząc się do kwestii
osobistych, które zagrażąją ich własnemu bezpieczeństwu czy też
bezpieczeństwu innych.
*
wobec kolegów: Praktycy mają wolę konfrontowania uchybiających
opinii czy działań z kolegami (B) etc.;
*
wobec społeczności: zapewniają klientom usługi w pełni zgodnie z
obowiązującym prawem państwowym, etc.
4.
Odpowiedzialność oznacza wzięcie pod uwagę konsekwencji naszych
działań jako klientów, trenerów, terapeutów, superwizorów,
doradców, etc.
*
wobec klientów: Praktycy zawierają jasne kontrakty i rozwiązują
relacje profesjonalne jeśli klient nie jest w stanie bądź nie
chce funkcjonować autonomicznie i odpowiedzialnie (E). Nie będą
wykorzystywać klienta w jakikolwiek sposób (F) ani działać w
sposób, który powoduje celową szkodę klienta (C), etc.;
*
wobec siebie: Uwzględniają wpływ swojej pozycji na klienta i są
ostrożni jeśli chodzi o sposób w jaki się do niego odnoszą, aby
zwiększać dobrostan, a zapobiegać nadużyciom; etc.
*
wobec stażystów: Praktycy są świadomi potrzeb stażystów
związanych z uczeniem się i zapewniają im konieczne narzędzia
oraz informacje do nauki. Jeśli stażysta nie chce zmienić
nieetycznej sytuacji, skonfrontują się z nim i zadecydują o
etycznym działaniu dostosowanym do sytuacji, etc.;
*
wobec kolegów: Przyjmują obowiązek skonfrontowania kolegi, jeśli
mają rozsądny powód, by wierzyć, że działa on w sposób
nieetyczny, zaś nie osiągnąwszy rozwiązania zgłoszą sprawę do
odpowiedniego ciała do spraw etyki (L) etc.;
*
wobec społeczności: Praktycy będą traktować jako obowiązek
zawodowy troskę o psychiczne i fizyczne zdrowie swojej
społeczności, etc.;
5.
Zaangażowanie w relacje oznacza rozwijanie prawdziwego
zainteresowania dobrostanem klientów.
*
wobec klientów: praktycy działają uważnie i uwzględniają
interpersonalny świat jednostki oraz swój wpływ na niego, etc.;
*
wobec stażystów: praktycy uczą stażystów uwzględniać
interpersonalny świat ich klientów, etc.;
*
wobec kolegów: angażują się w konferencje, etc. dzieląc się
wkładem własnym, etc.;
*
wobec społeczności: praktycy są świadomi i aktywni w życiu
swojej społeczności, etc.;
W celu podjęcia etycznej decyzji praktycy mogą się oprzeć na zasadach
etycznych, które umożliwiają im ocenę różnych sytuacji, tak aby ich
wybór działania był w pełni wyważony. Może się jednak stać i tak, że
praktycy znajdą się w sytuacjach, w których nie będzie możliwe
pogodzenie wszystkich zasad. Pomimo takiej trudności praktyk będzie
zmuszony przyjrzeć się specyficznej sytuacji, rozważyć różne
perspektywy i ponieść odpowiedzialność za swoją decyzję.
Następujący schemat (Rys. 1) stanowi syntezę podstawowego Kodeksu
Etyki. Wykorzystano tu trzy poziomy do oceny sytuacji w kategoriach
etyki:
1.
Poziom pierwszy, Wartości podstawowe – mające zastosowanie do
każdej istoty ludzkiej i obowiązujące uniwersalnie.
2.
Poziom drugi, Zasady etyczne – zaprasza do interpretacji
kulturowych i sugeruje różnice w obrębie różnych profesji.
3.
Poziom trzeci, Grupa docelowa – oznacza ludzi lub sytuacje, które
należy wziąć pod uwagę w etycznej praktyce.
*
Godność osoby ludzkiej
*
Samostanowienie
*
Zdrowie
*
Bezpieczeństwo
*
Wzajemność
Wartości
--------
podstawowoe


*
Szacunek
*
Rozwijanie ludzkiego potencjału
*
Ochrona
*
Odpowiedzialność
*
Zaangażowanie w relację
Zasady etyczne
--------------


*
Klient
*
Ja jako praktyk
*
Stażyści
*
Koledzy
*
Środowisko ludzkie/
Społeczność
Grupa docelowa
==============

Rys. 1. Synteza podstawowego Kodeksu Etycznego: trzy poziomy analizy
dla etycznej praktyki.
Aneks
Artykuły Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka związane z wartościami
podstawowymi
Art. 1: Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swej
godności i swych praw.
Są oni obdarzeni rozumem i sumieniem i powinni postępować wobec innych
w duchu braterstwa.
Art. 2: Każdy człowiek posiada wszystkie prawa i wolności zawarte w
niniejszej Deklaracji bez względu na jakiekolwiek różnice rasy,
koloru, płci, języka, wyznania, poglądów politycznych i innych,
narodowości pochodzenia społecznego, majątku, urodzenie lub
jakiegokolwiek innego stanu. Nie wolno ponadto czynić żadnej różnicy w
zależności od sytuacji politycznej, prawnej lub międzynarodowej kraju
lub obszaru, do którego dana osoba przynależy, bez względu na to, czy
dany kraj lub obszar jest niepodległy, czy tez podlega systemowi
powiernictwa, nie rządzi się samodzielnie lub jest w jakikolwiek
sposób ograniczony w swej niepodległości.
Art. 3: Każdy człowiek ma prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa
swej osoby.
Art. 18: Każdy człowiek ma prawo wolności myśli, sumienia i wyznania;
prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę
głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z
innymi ludźmi publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie,
praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów.
Art. 19: Każdy człowiek ma prawo wolności opinii i wyrażania jej;
prawo to obejmuje swobodę posiadania niezależnej opinii, poszukiwania,
otrzymywania i rozpowszechniania informacji i poglądów wszelkimi
środkami, bez względu na granice.
Art. 22: Każdy człowiek ma jako członek społeczeństwa prawo do
ubezpieczeń społecznych, ma również prawo do urzeczywistniania -
poprzez wysiłek i współpracę międzynarodową oraz zgodnie z organizacją
i zasadami każdego Państwa - swych praw gospodarczych, społecznych i
kulturalnych, niezbędnych dla jego godności i swobodnego rozwoju jego
osobowości.
Art. 23: (1)Każdy człowiek ma prawo do pracy, do swobodnego wyboru
pracy, do odpowiednich i zadawalających warunków pracy oraz do ochrony
przed bezrobociem.
(2)Każdy człowiek, bez względu na jakiekolwiek różnice ma prawo do
równej płacy
za równą pracę. (3)Każdy pracujący ma prawo do odpowiedniego i
zadawalającego wynagrodzenia, zapewniającego jemu i jego rodzinie
egzystencję odpowiadającą godności ludzkiej i uzupełnianego w razie
potrzeby innymi środkami pomocy społecznej. (4) Każdy człowiek ma
prawo do tworzenia związków zawodowych dla ochrony swych interesów.
Art. 24: Każdy człowiek ma prawo do urlopu i wypoczynku, włączając w
to rozsądne ograniczenie godzin pracy i okresowe płatne urlopy.
Art. 25: Każdy człowiek ma prawo do stopy życiowej zapewniającej
zdrowie i dobrobyt jego
i jego rodziny, włączając w to wyżywienie, odzież, mieszkanie, opiekę
lekarską
i konieczne świadczenia socjalne, oraz prawo do ubezpieczenia na
wypadek bezrobocia, choroby, niezdolności do pracy, wdowieństwa,
starości lub utraty środków do życia
w inny sposób od niego niezależny. Matka i dziecko mają prawo do
specjalnej opieki i pomocy. Wszystkie dzieci, zarówno małżeńskie jak i
pozamałżeńskie, korzystają z jednakowej ochrony społecznej.
Art. 29: Każdy człowiek ma obowiązki wobec społeczeństwa, bez którego
niemożliwy jest swobodny i pełny rozwój jego osobowości.
W korzystaniu ze swych praw i wolności każdy człowiek podlega jedynie
takim ograniczeniom, które są ustalone przez prawo wyłącznie w celu
zapewnienia odpowiedniego uznania i poszanowania praw i wolności
innych i w celu uczynienia zadość słusznym wymogom moralności,
porządku publicznego i powszechnego dobrobytu demokratycznego
społeczeństwa. Z niniejszych praw i wolności nie wolno w żadnym
przypadku korzystać w sposób sprzeczny z celami i zasadami Organizacji
Narodów Zjednoczonych.
1 Niniejszy Kodeks zastępuje wszystkie wcześniejsze Kodeksy Etyki
EATA. Zawiera on wszystkie normy dawnego Kodeksu Etycznego, lecz
ponadto kładzie również nacisk na kryteria etycznego postępowania
zawodowego. Wartości i związane z nimi zasady etyczne stanowią
podstawę zachowań etycznych i identyfikowania nieetycznego
postępowania. Kodeks powstał dzięki współpracy, zgodzie i refleksji
Komisji Etyki EATA (Barbara Classen, Brigitte Evrard, Margarethe
Podlesch, Ritva Piiroinen, Jacqueline Dossenbach, Valentin Lapanja
Furlan). Główna treść kodeksu jest dziełem podkomisji Komisji Etyki
EATA składającej się z wielonarodowej grupy obejmującej następujących
członków: Robin Walford (Co-ord.), Vladimir Goussakowski, Claude-Marie
Dupin, Sabine Klingenberg, ze szczególnym uwzględnieniem Carli de
Nitto I jej znaczącego wkładu.
2 Termin “praktyk” jest używany w niniejszym kodeksie w związku z
wszystkimi członkami EATA używającymi AT i/lub innych koncepcji jako
modeli dla zrozumienia i zmieniania jednostek, par, grup czy
organizacji. Słowo “klient” oznacza jakiegokolwiek użytkownika,
pacjenta, studenta, grupę czy organizację, którzy otrzymują
profesjonalne usługi członków EATA.
3 Sankcje mogą wzrastać do czasowego lub nieodwołalnego zawieszenia
członkostwa
4 Definicja ta pochodzi z włoskiego słownika Dizionario delle Idee,
Sansoni, 1977, str. 392.
5 Dokładne znaczenie etyki przedstawia ją jako synonim
moralności(“Ethos” i “Mos” w grece i łacinie oznaczają obyczaje,
zwyczaje) i odnoszą się do zdolności autoanalizy w celu odnalezienia
spełnienia: tak więc zachowujemy się etycznie kiedy spełniamy swój
potencjał i dbamy o spełnienie innych.
6 Praktyka oznacza profesjonalną relację pomocy, która występuje kiedy
praktyk i użytkownik zgadzają się na jasny kontrakt. Dotyczy to
wszystkich czterech specjalności: psychoterapii, doradztwa, edukacji i
organizacji; zastosowanie może być różne, lecz uzasadnienie jest takie
samo we wszystkich tych obszarach.
7 Proklamowaną 10 grudnia 1948 r. przez Powszechne Zgromadzenie
Narodów Zjednoczonych
8 Art.1, 2, 3 Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka, patrz aneks.
9 Art. 18, 19 Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka, patrz aneks.
10 Art. 24 i 25 Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka, patrz aneks.
11 Art. 22 i 23 Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka, patrz aneks.
12 Art. 29 Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka, patrz aneks.
13 Litery w nawiasach odnoszą się do poprzedniego Kodeksu Etyczny EATA
Kodeks Etyczny EATA 25-07-07